دکتر حسین کرمانپور
رئیس اورژانس بیمارستان سینا
در مکتب ما مسلمانان بویژه شیعیانی که به ائمه اطهار فراتر از دوست داشتن عشق می‌ورزند، رسمی شایگان و ارزشمند وجود دارد به نام نذری! اگر چه در سالیان پیش رو این سنت حسنه با چالش‌ها و انتقاداتی روبه رو شده است اما نه تنها کاسته نشده که تا حدودی نیز افزایش یافته است.
همانگونه که از مقدمه‌ای که نوشتم بر می‌آید «نذری» یک سنت است با تمام قواعد و مختصات یک کار سنتی! لذا حک یا اصلاح آن باید  همگام با دل‌های عشاق و همراه با علاقه‌مندی‌های ملت باشد. رعایت نکردن این قاعده به معنی ضایع شدن آن پیشنهاد است ورنه نذری و نذری ده راه خود را می‌روند.
در دوسالی که ویروس کرونا، این ویروس نفس گیر و مخوف، بشریت را به چه کنم انداخته و راه‌های گریز را یکی پس از دیگری از دسترس خارج می‌سازد، جامعه جهانی فرای راه‌های پیشگیری و درمان به سمت و سوی همراهی و همدلی هم روی آورد. بسیاری از افراد مشاغل خود را از دست دادند و خانه نشین شدند. حتی به خانه‌نشینی هم اکتفا نشد و برخی آنقدر جیبشان ته کشید که خانه استیجاری خود را هم از دست دادند و خیابان نشین و کارتن خواب شدند.
اسف انگیز در این میان آنکه سوای همه بلاهای بالا، بیمار هم بشوی! دیگر تاریکی در تاریکی است. اگر آن بیماری کرونا باشد و درگیری ریه هم جوری باشد که در خانه نیاز به اکسیژن داشته باشی جانت زودتر از تنفس به در می‌آید. روزگار بسیاری در این مصاف تیره شد و چه بسا فقر و تهیدستی جان عده‌ای را در کمال غریبی و بی‌کسی گرفت حال آنکه می‌شد با کمک مختصری گرمی خانواده‌ای را محفوظ داشت.
خوشبختانه آنها که همیشه فرسنگ‌ها دورتر را نظاره گرند و با مویزی گرمی و غوره‌ای سردیشان نمی‌شود، تلاش کردند فرهنگ ناب دینی خود را انشای روزگار نمایند و با قراردادن قالب نذری روی مصایب روزگار، مرمت زخم دل بسیاری را به عهده گرفتند. در حالی که محرم امسال در گوشه و کنار شهر همان سنت حسنه نذری در جریان بود اما قافله‌ای هم علی وار، جوانمردانه، بی‌هیچ  نام و نشان پویش #نذر_سلامت به راه انداختند و به داد بیمارانی رسیدند که تیمار می‌خواستند و کسی که نگذارد سکاندار خانواده آسمان را به زمین ترجیح دهد! چه کردند؟
رفتند و کپسول اکسیژن و مانومتر خریدند و رساندند به خانه‌ای که اگر چه نانی برای خوردن یافت می‌شد اما این اکسیژن بود که مرد یا زن خانه را زنده نگه می‌داشت.
رفتند و نسخه کاغذی بیمار خانه را که روی دست همسرش باد کرده بود و شمع وجود همدمش در حال خاموشی، تبدیل به دارو کردند تا خانواده در عزای حسین(ع) بگریند نه در غم پدر یا مادر!
رفتند به بیمارستان‌ها سرکشی کردند و در کوچه پس کوچه‌های بیمارستان‌ها، نان آور خانواده‌هایی شدند که با تمام امید بیمار بدحالشان را به بیمارستان استان رسانده بودند تا کودکان او فردای عاشورا و تاسوعا لبخندشان نمیرد و مادر داشته باشند.
شیفت کاریشان را انداختند عاشورا و تاسوعا تا با عشق حسین(ع) در بخش کرونایی نفس به نفس کسانی شوند که اشک آرامشان در عزای حسین دل هر دلداده‌ای را کباب می‌کرد.
رفتند و گشتند و پیدا کردند کسانی را که به‌دلیل کرونا شغل را از دست داده بودند و بچه هایشان دو ماه بود رنگ پنیر را ندیده بودند چه رسد به گوشت و کباب و مرغ!
رفتند و پیدا کردند کودکانی را که پایشان را خار مغیلان زخم نزده بود بلکه تمام بدنشان را شپش خانه کرده بود از بس نه حمامی داشتند و نه نان‌آوری و نه سرپرستی!
رفتند و پیرمردها و پیرزن‌هایی را یافتند که چند ماه بود جز تکه‌ای نان خشک نخورده بودند و کسی از ترس کرونا سری هم به آنها نزده بود. کنارشان نشستند و حتی غذا دهانشان گذاشتند تا جان بگیرند و وقتی جرعه‌ای آب می‌نوشند جان داشته باشند بگویند: «قربان لب تشنه ات یا حسین»
رفتند و نشستند پای درد و دل زنی که شوهرش را از دست داده بود بواسطه کرونا و حالا یک سال بود با دو فرزندش کوچه به کوچه می‌گشتند تا نانی برای خوردن بیابند و باز بواسطه کرونا کسی جرأت نمی‌کرد سرپناه آنها شود. پس #نذز_سلامتی آدم‌هایی را گرد هم آورد تا برای این دست از افراد سرپناه موقت فراهم کنند تا بمانند و حسین(ع) را سینه زن واقعی باشد.
حتی برخی نذرشان را در کمپ‌های اعتیاد یافتند!
حتی برخی نذرشان را در گوشه زندان یافتند!
حتی برخی نذرشان را در سر چهارراه‌ها یافتند!
حتی نذرشان را در تهیه ویلچر و ابزار برای بیمارستان‌های کمتر برخوردار یافتند!
همانگونه که عبد‌الله نصرانی، تمام حجت دینداری اش را به جای مسجد و مدرسه بر سر نیزه، خون آلود یافت!
من! بنده‌ای ناچیز در درگاه الهی از اینکه می‌دیدم، در شهرم و دردیارم عده‌ای هستند که ببینند آنچه نادیدنی است به خود می‌بالم و بر دستان تک تک کسانی که در دوسال گذشته با نذر سلامتی، سلامتی همنوع خود را تضمین می‌کنند بوسه می‌زنم. یک جایی باید یک چیزهایی را قربانی کنیم تا به نذری پرشکوهی برسیم و آن عزت نفس یک مسلمان است.

فریبا خان احمدی
خبرنگار
بر اساس آمارهای رسمی وزارت بهداشت، تاکنون نزدیک به 5 و نیم میلیون نفر در ایران به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند و بیش از 110 هزار نفر نیز جان‌شان را از دست داده‌اند. در 18 ماه گذشته از شیوع ویروس کرونا هیچ یک از پیک‌های بیماری به اندازه پیک پنجم کرونا برای بیماران و خانواده‌هایشان دردسرساز نبوده است. ویروس دلتا به‌دلیل سرعت انتقال و شدت بیماری خیلی‌ها را در صف انتظار خالی شدن تخت بخش دولتی و نوبت دهی مراکز تصویر‌برداری و... نگه داشت. آن هم در شرایطی که بسیاری از بیمارستان‌های دولتی پر از بیماران کرونایی شد و فهرست انتظار مراجعه کنندگان به مراکز تصویر‌برداری طولانی.  بیماران ناگزیر برای درمان به بخش خصوصی کشانده شدند و پرداخت هزینه های درمانی‌شان هم افزایش یافت. آنچنان که هزینه‌های سرسام آور درمان کرونا از انجام یک تست ساده تا بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان و تزریق داروهای رمدسیویر با اوج‌گیری دوباره بیماری بار سنگینی را بر دوش بیماران گذاشته است.
 سقوط ۶۱۲ هزار نفر به زیر خط فقر
 آن‌طور که ایرج حریرچی معاون کل وزارت بهداشت خبر می‌دهد؛ 612 هزار نفر از ایرانی‌ها در طول یکسال گذشته به‌خاطر پرداخت هزینه‌های درمانی به زیر خط فقر رسیده‌اند. او در شرایطی این خبر کوتاه و البته تلخ را عنوان می‌کند که بیش از دو میلیون نفر از هموطنان‌مان مجبور به پرداخت هزینه‌های کمرشکن درمانی شده‌اند. به‌گفته وی، هزینه‌های سلامت برای هر خانوار ایرانی از 3.7 درصد به حدود هشت درصد رسیده است. طبق اعلام منابع رسمی، هزینه‌های درمان کرونا بسیاری از خانواده‌ها را به زیر خط فقر کشانده، حالا هر اندازه هم مسئولان از پوشش 90 درصدی درمان بیماری و ارائه خدمات دولتی بگویند بازهم بخش قابل توجهی از خدمات درمانی بویژه در پیک اخیر خارج از مراکز درمان دولتی و از جیب خود بیماران پرداخت می‌شود؛ روندی که در حال حاضر موجب شده بسیاری از بیماران عطای درمان را به لقایش ببخشند و بهبودی و سلامتی‌شان را به‌دست تقدیر بسپارند. در چنین شرایطی، خیران پای در میدان گذاشته‌اند و سعی می‌کنند با راه انداختن کمپین‌های مختلف دست‌کم گره‌ای از مشکلات مردم بازکنند؛ کمپین‌هایی همچون «نذر سلامت».
درماندگی مردم زیر فشار هزینه‌های سنگین درمان کرونا
فشار بالای هزینه‌های درمان بیماری را می‌توان از روایت‌های بیماران نسخه به‌دست پشت درهای داروخانه‌های منتخب سطح شهر فهمید. از اینکه برای پرداخت دست‌کم 5 میلیون تومان برای 6 ویال آمپول رمدسیویر ناتوان و بی‌پول هستند.
کارشناسان هزینه‌های درمان کرونا در ایران را بین 400 هزار تا حدود 250 میلیون تومان تخمین می‌زنند. دکتر عین اللهی وزیر بهداشت نیز به‌تازگی اعلام کرده است هزینه درمان هر بیمار کرونایی حدود 30 میلیون تومان است. این هزینه با توجه به شرایط بیمار و نیاز او به ‌آی‌سی‌یو یا خدمات ویژه تعیین می‌شود. روایت‌های بیماران بستری در بیمارستان‌ها نیز نشان می‌دهد شرکت‌های بیمه خدمات درمانی حتی هزینه‌های آزمایش خون و اسکن ریه را هم به‌طور کامل پرداخت نمی‌کنند چه رسد به درمان کامل بیماری.
مسعود فدایی 34 ساله و شاگرد مغازه موبایل فروشی است. او از تجربه‌اش درباره پرداخت هزینه‌های درمان بیماری کرونا به ما می‌گوید: «خرج مادر ، خواهر و برادرهایم با من است. چند هفته پیش همه مون کرونا گرفتیم. حال مادرم و خودم از همه بدتر بود. اول که بیمه نداشتم برم بیمارستان و هزینه هایم رایگان تمام شود دوم بیمارستان‌های دولتی آنقدر شلوغ بودند که پس از ساعت‌ها انتظار در نهایت اورژانس ویزیت می‌شدیم. کسی که بیمه نیست، یعنی دفترچه نداره. کسی که ماهانه 3 تومن درآمد داره پولش کجا بود که پول تست پی‌سی‌آر و سی‌تی ریه و آمپول بده. برای بیمه سلامت آزمون وسع انجام دادند، گفتند باید پول بدی. اگر پول داشتم که می‌رفتم تأمین اجتماعی بیمه اختیاری می‌کردم. خلاصه 95 درصد اشخاصی که هیچ نوع بیمه‌ای ندارند، قطعاً پولی هم برای پرداخت هزینه‌های درمان ندارند.» آقای فدایی می‌گوید: «همه خانواده‌ام کرونا گرفته بودند و برای انجام تست پی‌سی‌آر و یک سی‌تی‌اسکن ساده، یک‌ میلیون تومان پرداخت کردیم و این تازه آغاز ماجرا بود. با دوبار سی‌تی ریه و تست پی‌سی آر همه حقوق ماهانه‌ام تمام شد. حالا بماند که با قرض و بدهی باید برای خانه میوه و گوشت و غذاهای مقوی می‌خریدم. برای همین سراغ هیأت امنای مسجد محل رفتم و از آنها کمک خواستم. محرم بود و مردم نذورات‌شان را به هیأت امنای مسجد داده بودند؛ از کمک‌های داوطلبانه مردمی حدود 3 میلیون تومان به من و خانواده ام کمک کردند، من هم هر خرجی می‌کردم فیش اش را به آقای... واتس اپ می‌کردم که بداند دروغ نگفته‌ام همه را هزینه دوا و دکتر کردیم. خدا خیرشان دهد از یکی از اهالی محل برای مادرم دستگاه اکسیژن ساز قرض گرفتیم، یک پرستاری هم داوطلبانه می آمد و در خانه کارهای درمانی مادرم را انجام می‌داد.»
هزینه‌های سنگین درمان کرونا، یقه بیماران با ابتلای نه چندان شدید را هم گرفته است. آنها با هر بار مراجعه به متخصص، بین ۱۰۰تا ۱۲۰هزار تومان هزینه ویزیت پرداخت می‌کنند، برای هر بار تست پی‌سی‌آر، 350 هزار تومان پول می‌دهند، برای سی‌تی‌اسکن تا 650 هزار تومان می‌پردازند و داروهای تقویتی و جانبی درمان را با قیمت‌های بالای 300 هزار تومان تهیه می‌کنند. یکی دیگر از بیماران به ما می‌گوید: «بسیاری از آزمایشگاه‌های بیمارستان‌های شناخته شده در تهران برای درمان کرونا با بسیاری از سازمان‌های بیمه خدمات درمانی قرارداد ندارند.» از سوی دیگر بیمارانی که به‌دلیل عدم امکان پذیرش در بیمارستان‌های شلوغ دولتی مجبور می‌شوند به بیمارستان خصوصی مراجعه کنند می‌گویند چند ده میلیون تومان هنگام پذیرش و تزریق داروی رمدسیویر در کلینیک‌های بستری موقت پرداخت کرده‌اند. تجویز داروهای گرانقیمت مانند آمپول‌های رمدسیویر که در داروخانه‌های بیمارستان هر کدام یک میلیون و 200 هزار تومان قیمت داشته بخش دیگری از روایت بیماران است که به‌خاطر هزینه‌های کمرشکن درمان مجبور‌ند همه درآمد ماهانه‌شان را صرف خرید دارو کنند.
 گرچه از ابتدای شیوع همه‌گیری بنا به گفته رؤسای بیمارستان‌ها، با دست خالی بحران را مدیریت می‌کنند و بار مالی زیادی به دولت تحمیل شده است با این حال خبرگزاری خانه ملت نیز چندی پیش در گزارشی از رشد کمرشکن هزینه‌های سلامت از 3.7 درصد به حدود 8 درصد خبر داده و نوشته است این شاخص در بین خانوارهای روستایی از 4.9 درصد به 12.9 درصد و در خانوارهایی که دارای فرد بیشتر از 60 سال هستند به 12.3 درصد افزایش می‌یابد. در چنین شرایطی که روند کاهش بیماران کرونا پایدار نیست، مردم زیر بار هزینه‌های اسکن ریه، اقدامات پاراکلینیکی و تهیه دارو و تزریق برخی آمپول‌های میلیونی کمرشان خم شده است. در 18 ماه گذشته کرونا دردسری نوظهور، بلای جان و مال مردم شده است. هزینه درمان و مراقبت و حتی خورد و خوراک برای رسیدن به سلامتی کامل برای برخی از مردم که دچار مشکلات شدید اقتصادی شده‌اند، سنگین قلمداد می‌شود. در نظر بگیرید بیمار مبتلا به کرونا با درگیری بالای 40 درصد ریه، اگر 6 دوز رمدسیویرهم نیاز داشته باشد دست‌کم 10 میلیون باید از جیبش پرداخت کند. مسئول فنی  یکی از داروخانه‌های منتخب در تهران درباره همزمانی اوضاع سخت اقتصادی با اوج‌گیری ویروس کرونا و تهیه داروهای کرونایی از سوی مردم به ما می‌گوید: «ما اینجا بیمارانی داریم که مجبور می‌شوند نصف داروهای تجویز شده در نسخه‌هایشان را تهیه کنند. اگر پزشک برای یک دوره طول درمان 6 دوز رمدسیویر تجویز کند برخی از بیماران به زحمت نیمی از دارو را تهیه می‌کنند و متأسفانه نمی‌توانند به سلامت طول درمان خود را طی کنند!» محسن اسدی می‌گوید: «در برخی داروخانه‌های سطح شهر مردم نذورات‌شان را به مسئول‌ فنی داروخانه‌ها می‌دهند و آنها از همین صندوق پس‌انداز به بیماران نیازمند کمک می‌کنند. بالاخره افرادی که در داروخانه کار می‌کنند تجربه دارند و می‌دانند چه کسی واقعاً ندار است. از همین پس‌انداز خرج داروی بیماران را پرداخت می‌کنند.»باید به این نکته اشاره کرد که این شعار «کرونا فقیر و غنی نمی‌شناسد» تعبیر غلطی است که دهان به دهان می‌چرخد و حتی در برخی از رسانه‌ها مطرح می‌شود. شرایط درمان بیماری برای کسی که مشکلی برای پرداخت هزینه‌های درمان تا رسیدن به سلامت کامل  دارد بسیار متفاوت‌تر از کسی  است که برای تأمین هزینه‌های درمانی‌اش مستأصل است. این در حالی است که به رغم آنکه 90 درصد هزینه تخت بستری و هتلینگ در بیمارستان‌های دولتی برای بیماران بستری از سوی بیمه‌ها پرداخت می‌شود اما بیماران بستری موقت در کلینیک‌های ویژه از چنین مزیتی برخوردار نیستند؛ دغدغه پرداخت هزینه‌های خدمات پاراکلینیکی، اسکن ریه و تهیه دارو را دارند به گونه‌ای که چندی پیش یک عضو کمیسیون بهداشت مجلس از خیرین و سازمان‌های مردم نهاد خواست برای کاهش مرگ و میر بیماران کمک کنند.
برای سلامتی مردم نذر کنیم
ابراهیم ارونقی در یکی از مناطق جنوب تهران مغازه آهن فروشی دارد. او می‌گوید: «مردم منطقه ما اوضاع مالی خوبی ندارند. خیلی از این جوان‌ها که فوت می کنند بیکارند، نه بیمه دارند نه پول. برخی‌هایشان را می‌شناسم 300 تومان ته جیب‌شان نیست که هزینه تست تشخیصی بدهند. برای همین با برخی از کسبه‌ تصمیم گرفتیم چند تا دستگاه اکسیژن ساز بخریم و داخل مغازه بگذاریم که اگر از اهالی منطقه کسی نیاز داشت اجاره دهیم. گاهی هم افراد معتمد برای ما، نسخه برخی بیماران را می‌آورند تا هزینه‌های داروهایشان را پرداخت کنیم. اتفاقاً این نوع نیکوکاری و احسان خیلی به دل می‌نشیند.» وی در ادامه می‌گوید: «کرونا ضربه سختی به اقتصاد و معیشت مردم زد بخصوص کسانی که کارگر روزمزد بودند. تعطیلی‌ها و در ادامه خراب شدن وضعیت اقتصادی بیشتر به ضرر افراد کم درآمد بود. باز ما‌ها که کمی دست و بال‌مان بازتره، می‌توانیم به بیماران کرونایی ناتوان در پرداخت هزینه‌های درمانی کمک کنیم. برای اربعین هم نذر کردیم چندتا دستگاه اکسیژن ساز برای سوله‌های بحران بخریم و برای افراد نیازمند در حاشیه شهر تهران ماسک ببریم.»
اختصاص هزینه نذر روز اربعین به تأمین دارو های کرونا
امید عبدی یکی از کسانی است که به گفته خودش هر سال برای اربعین نذری می‌دهد. او امسال هزینه پخت هزار غذای نذری را برای کمک به افرادی که نیازمند داروی کرونا هستند، اختصاص داده است. او در این باره چنین می‌گوید: «امسال با این حجم از ابتلای کرونا تصمیم گرفتم پولی که قرار است برای نذری اربعین غذا بپزیم به افرادی بدهیم که نیازمند درمان هستند. چند نفری را معرفی کردند که در تأمین دارو مستأصل بودند. پیش خودم گفتم چه کاری بهتر از اینکه جان کسی را نجات بدهیم. به همین خاطر با مطرح کردن این موضوع با برخی از دوستانم که در ایام محرم و صفر نذری می‌دهند تصمیم‌مان گرفته شده برای کمک به کسانی که کرونا گرفته‌اند و نمی‌توانند هزینه درمان را تأمین کنند.»
وی در ادامه می‌افزاید: «کسی که کرونا می‌گیرد گذشته از درمان نیازمند غذای مقوی است و باید به آنها کمک شود تا سلامتی‌شان را به‌دست بیاورند. خب نمی‌شود از دولت انتظاری داشت بنابراین ما باید به فکر یکدیگر باشیم. باید بگویم تا همین لحظه با کمک دوستانم به 30 بیمار گرفتار کرونا کمک کرده‌ایم. 15 کپسول اکسیژن خریده‌ایم و تلاش می‌کنیم تا تجهیزات بیشتری بخریم و افراد بیشتری را تحت پوشش قرار بدهیم. به‌نظرم باید نذرها و کمک‌ها را به این حوزه هدایت کنیم چراکه نجات یک نفر از مرگ ثوابش می‌ارزد به 40 سال غذا پخش کردن.»
اما گذشته از اینکه کرونا و آثار اقتصادی‌اش به بسیاری ازخانواده‌ها آسیب رسانده است باید گفت بسیاری از مراکز درمانی با مشکلات تأمین بودجه برای تهیه اقلام مصرفی خود مواجه هستند. دکتر کمال حیدری، معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از نذر سلامت برای جلب مشارکت و همراهی مردم از جبهه سلامت در این استان خبر داده و درباره مشکلات بیمارستان‌ها و مراکز درمانی چنین می‌گوید: «در حال حاضر به‌طور میانگین هفته‌ای ۵ میلیارد تومان وسایل مصرفی همچون لباس و ماسک و دستکش برای کادر درمان هزینه می‌شود، علاوه بر تأمین این وسایل، هزینه‌های دیگری باید برای مدیریت بیماری صرف شود، ضمن اینکه بیمارستان‌هایی که بیمار کرونایی پذیرش می‌کنند بسیاری از اعمال جراحی انتخابی را متوقف کرده‌اند و این موضوع بر درآمد حوزه درمان هرچند اندک و با تعرفه دولتی، تأثیر گذاشته و فشار مالی سنگینی به سیستم بهداشت و درمان استان تحمیل کرده است.»
وی در ادامه و هدف از راه‌اندازی چنین کمپینی می‌افزاید: «کادر درمان استان اصفهان با همت و ایثار تمام درحال انجام وظیفه است، اما نمی‌خواهیم فکر و ذهن‌شان درگیر کمبود منابع و امکانات باشد به همین خاطر برای تأمین نیازها و پشتیبانی زیرساخت‌ها، ستاد مردمی حمایت از سلامت راه‌اندازی شد تا در قالب نذر سلامت، هر کسی به اندازه وسع خود برای پشت سر گذاشتن این بحران کمک‌مان کند، در عین حال میزان کمک‌ها مهم نیست و چه بسا همین کمک‌های اندک دریایی شود و بتوانیم بسیاری از مشکلات را برطرف کنیم.»
اهدای تجهیزات پزشکی به پایگاه‌های اورژانس و شبکه‌های بهداشت شهری
 در پیک پنجم کرونا و افزایش شدید مبتلایان، نیاز به دارو و کپسول‌های اکسیژن در بسیاری از شهرستان‌های کم برخوردار نیز پررنگ شد حتی برخی از بیمارستان‌های کوچک با مشکل جدی تأمین کپسول اکسیژن روبه‌رو شدند که در این میان خیران و کمک‌های مردمی برای برطرف کردن این چالش جدید روانه شدند. مردم خیرات اموات‌شان را صرف خرید تجهیزات مورد نیاز بیماران کردند. چندی پیش یک شهروند اهل گناوه هزینه برگزاری مراسم سالگرد درگذشت مادرش را صرف خرید 2 کپسول اکسیژن کرد و آنها را به پایگاه اورژانس 115 شهرستان گناوه بوشهر اهدا کرد. علیرضا علیمردانی که ساکن یکی از شهرهای توابع مرند است در یک سال گذشته بعد از فوت مادربزرگ و خاله‌اش همه هزینه‌های کفن و دفن و خیرات امواتش را برای تجهیز مرکز بهداشت شهرشان هزینه کرده است. علیمردانی می‌گوید: «هر خانواده‌ای که اینجا کرونا می‌گیرد مجبوراست برای انجام آزمایش تشخیصی، تهیه دارو و  مراقبت‌های فردی از جمله غذاهای مقوی و میوه و سبزیجات هزینه کند. حساب کنید با این وضع گرانی اگر یک نفر در هر خانواده کرونا بگیرد چقدر برایش تمام می‌شود، حالا بماند که گاهی مردم شهرهای کوچک مجبور می‌شوند برای گرفتن اکسیژن خون‌شان راهی شهرهای همجوار شوند. برای همین بعد از آنکه برگزاری مراسم ختم طبق پروتکل‌های بهداشتی ممنوع شد با اعضای فامیل تصمیم گرفتیم هزینه فوت مادربزرگ و خاله‌ام را صرف امور خیریه در حوزه درمان مردم کنیم. می‌دانستیم شبکه بهداشت‌مان دستگاه پالش اکسی متر یا کپسول اکسیژن ندارد. ما 4 تا دستگاه پالس اکسی متر و 5 عدد کپسول اکسیژن و مقداری هم سرم تزریقی گرفتیم. پس از آن روحانی مسجد از طریق بلندگوهای مسجد خواست مردم برای شادی روح اموات‌مان صلوات بفرستند.»
او در ادامه می‌گوید: «بعد از شیوع بیماری کرونا این قبیل نذورات دهان به دهان بین مردم می‌چرخید و حالا نذر سلامت بین مردم منطقه ما باب شده است. هر کسی خیرات یا نذری دارد برای تجهیز پایگاه‌های اورژانس، شبکه‌های بهداشت و حتی بیمارستان‌ها هزینه می‌کند. گاهی هم مردم به جای خرید دسته گل برای مراسم ختم پول جمع می‌کنند و برای دانش‌آموزان تبلت می‌خرند یا اگر بدانند خانواده‌ای بیمار کرونایی بستری در بیمارستان دارند هزینه‌های درمان و دارو را متقبل می‌شوند.»
 این روزها تنگدستان با اوج‌گیری ویروس کرونا وحشت زده‌تر از بقیه هستند. افزایش هزینه‌های درمان کرونا بار مضاعفی را بر دوش طبقه پایین ، متوسط و حتی مراکز درمانی قرار داده است، سلامتی را برای مردم نذر کنیم پیش از آنکه خانواده‌ای به‌خاطر بی‌پولی و ناچاری دست روی دست بگذارد و بنشیند تا عزیزش بمیرد.